Kuifje en De Ijzeren Schelvis

Deze week in de Colruyt één van de favoriete Suske & Wiske albums uit mijn kindertijd (her)ontdekt: De Ijzeren Schelvis. Wat er zo geweldig aan is, is te vatten in twee aspecten:

1: De tekeningen

De Suske & Wiske albums uit de jaren vijftig zijn pareltjes van contrast, lijnvoering en detail. Misschien omdat Vandersteen toen ook de ‘Blauwe Reeks‘ maakte voor Kuifje.
Vooral in de diepzee-scènes zitten prachtige zwart-wit contrasten die de toon van het verhaal zetten.

2: Bathyscaaf, het coolste woord ooit

Dan is er nog de Ijzeren Schelvis zelf, een bathyscaaf gebaseerd op een bestaand toestel, speciaal ontworpen door Auguste Piccard om tot zeer grote diepte te duiken. Het record van meer dan 10.000 meter houdt nog steeds stand. Ook weer een link met Hergé: professor Zonnebloem is gebasseerd op Piccard.

De bathyscaaf maakt van De Ijzeren Schelvis een soort onderwater-roadmovie, net zoals de raket van Kuifjes Raket Naar De Maan een ruimte-roadmovie maakt. Dat soort ‘onmogelijke reizen’ die door technologie -en dan met name futuristische transportmiddelen- worden mogelijk gemaakt heeft me altijd enorm gefascineerd. Avontuurlijk reizen met straalmotoren.

En zo kwam het dus dat ik afgelopen woensdag op de trein een Suske & Wiske album zat te lezen. Mede-treinreizigers met Flair of belangrijke dossiers in de hand keken me meewarig aan. De losers.