€1,4 miljoen voor 24 liedjes

De muziekindustrie maakt zich nog eens sympathiek door te procederen tegen een alleenstaande moeder die 24 nummers heeft gedownload via Kazaa. De dame in kwestie mag $1,9 miljoen ophoesten, ofwel $80.000 per nummer.

Dat krijg je natuurlijk, als je niet akkoord gaat met een minnelijke schikking. En dat kan je verwachten, als je zomaar steelt van artiesten door illegaal te downloaden. Het zal ze leren, die gore piraten.

Tenminste, dat is de bedoeling. De realiteit is even anders. Als volgt:

De muziekindustrie komt alweer bijzonder negatief in het nieuws door dit vonnis en bevestigt haar imago van geldwolf. De RIAA is zelfs, en ik citeer, “tevreden met het vonnis”. Tevreden zijn met een dergelijk vonnis is op het misdadige af, dit kan je geen rechtvaardigheid meer noemen.

Vonnissen of geen vonnissen, het downloaden zal er niet mee stoppen. De Zweedse site The Pirate Bay werd een aantal jaren geleden lamgelegd door de Zweedse politie maar stond enkele dagen later weer vrolijk online. Met een pak meer bezoekers, dankzij de gratis publiciteit.
De eigenaars van The Pirate Bay zijn onlangs in Zweden veroordeeld voor het ‘faciliteren’ van inbreuken op auteursrecht. Weer extra publiciteit, en een resultaat van 7% in de Europese verkiezingen voor de Pirate Party, die pleit voor een radicale hervorming (afschaffing, eigenlijk) van het auteursrecht. Als dat zo doorgaat is downloaden binnenkort gewoon legaal. De wereld zal er niet van vergaan.

Keer op keer wordt illegaal downloaden gelijk gesteld met stelen. Het aantal geschatte downloads wordt door de muziekindustrie vrolijk vermenigvuldigd met de hypothetische verkoopprijs van die muziek om hun even hypothetisch ‘astronomisch’ verlies te berekenen.
Daar klopt natuurlijk niets van. Een illegale download is nog steeds een kopie, niet het origineel. Door een nummer te downloaden steel je het niet, maar je betaalt geen auteurs-, reproductie- of andere rechten op je kopie. Van een handtas kan je geen kopie maken, als je die uit een oud dametje haar handen grist, dan pleeg je een diefstal. Het zijn twee compleet verschillende dingen.
Dan die fenomenale ‘mislopen inkomsten’ dankzij het illegaal downloaden. Is elk gedownload nummer een gemiste verkoop? Ik betwijfel het zeer sterk. Vooral omdat er onderzoek is dat aantoont dat ‘zware downloaders’ vaak ook ‘zware kopers’ zijn.

Daar wil ik nog aan toevoegen dat in heel wat gevallen het gewoon onmogelijk is om enigszins legaal aan digitale muziekbestanden te komen. De catalogus van iTunes is relatief beperkt en erg mainstream-gericht, en via Amazon kan je in België geen muziek kopen. Het legale aanbod aan digitale muziek is, vergeleken met het illegale, redelijk bedroevend. Niets is zo volledig en uitgebreid als de database van The Pirate Bay. Dat zou een kans moeten zijn, geen bedreiging. Als je weet dat tegenwoordig zowat iedereen een iPod of andere mp3-speler heeft en voornamelijk dat toestel gebruikt om naar muziek te luisteren, wat doe je dan als consument:

• naar de cd-boer stappen, hopen dat die de cd heeft die je wil, de cd kopen (hoewel er maar drie nummers op staan die je wil hebben), de cd thuis rippen naar mp3 en hopelijk niet alle tracktitels manueel moeten ingeven, vervolgens de (nutteloze) cd ergens in een rek zetten waar ‘ie alleen maar in de weg staat
• surfen naar een torrent-tracker en de nummers downloaden die je wil, gratis

En dan maar verbaasd en verontwaardigd staan kijken dat de cd-verkoop terugloopt.

De muziekindustrie, en de talrijke goedmenende artiesten die onder hun paraplu komen schuilen, vergeten dat het downloaden nooit zal stoppen. Hardware, software, bandbreedte, opslagruimte,… zullen allemaal enkel nog in kracht en vermogen toenemen in de toekomst. Kopiëren zal er enkel makkelijker op worden. Er is maar één succesvolle kopie van een nummer nodig om er ontelbare andere te maken. Zelfs als alle Torrenttrackers offline gehaald worden, dan nog zal de muziekindustrie in de hele wereld alle harde schijven in beslag moeten nemen om het kopiëren te stoppen. Ze zal dat ook simultaan moeten doen en de productie van nieuwe harde schijven moeten stillegen om succesvol te zijn. Het is waanzin. Hoe hard ze ook schreeuwen dat het allemaal fout is, het zal nooit stoppen.

Tachtig jaar geleden was er geen muziekindustrie, er was amper radio. Dankzij de technologie kon men plots muziek vastleggen op een drager en die drager verkopen. Gecombineerd met de opkomst van goedkope (transistor)radio’s was dat het recept voor de hitgestuurde popmuziek-cultuur die we nu kennen.
Dezelfde technologie die platenmaatschappijen, artiesten en producers een kip met gouden eieren schonk, neemt ze nu weer weg in de vorm van het Internet en P2P-netwerken. Technology giveth, and technology taketh away.

Er was muziek voor de grammofoonplaat, en er zal muziek zijn na het Internet.